West-Vlaams onderonske

Om onze roots niet te verloochenen, hadden we dringend contact nodig met enige rasechte West-Vlamingen, en wie beter dan de rondtoerende Vercaigne & z’n verloofde – nogmaals van harte proficiat- Barbara. Na enig telefonisch contact ontdekten we dat onze reiswegen elkaar kruisten in het dorpke Adelaide. Afsprekend aan een obscure parking van een strand in de achterbuurten, verwelkomden we elkaar met de nodige knuffels & pakkerds. Na een –extreem nodige- pitstop bij de lokale ‘bottleshop’, brachten we de avond door, al lallend & lollend, zeverend over de koetjes & hun kalfjes en elkaar overtreffend met onze stoere Australische avonturen. Het heerst mij jullie mee te delen dat het heel pover / ernstig gesteld is met onze – voorheen excellent- recuperatievermogen. Na een gezellige avond, genietend van elkaars Westvlaams gezelschap, maakte geeneen aanstalte om dit onderonske te scheiden. Alzo bleven we 4 dagen bijeen, samen Australisch mooiste te verkennen. Tis om te zeggen, onze luiste dagen tot zover!!! Ons tijdsverdrijf bestond uit 2 hoofdactiviteiten: rondlummelen op de ongezellig parking & bij extreme hitte een duikje nemen in de nabije blauwe zee. Met de nodige tranen – Mathieus gevoelige kant e- namen we van elkaar afscheid.

PS : mijn dank gaat nogmaals uit naar Chef Mathieu & Souchef Barbara voor hun lekkere roereitaart (met kaarske) en overheerlijke pannenkoeken ter ere van mijn 26ste verjaardag!