‘The unavoidable has happen!’ Al fluitend & met grote tred, nietsvermoedend, de groene Tasmaanse wildernis trotserend, kruiste ik opeens het pad met een glibberig beestje. Opgeschrokken door het nakend gevaar van mijn 47, stoof deze weg de struiken in, echter in onze ooghoeken konden we nog net z’n zwart, krullend staartje bewonderen. Verwonderd, was dit onze eerste aanvaring met het sissend gevaar of had de brandende, hete zon toegeslaan? Onverschrokken op zoek naar de perfecte avontuurlijk wildlifefoto, baande mijn vrouwtje zich een weg door het struikgewas, maar hetgeen ze vond, overtrof haar stoutste verwachtingen!!!
Omdat ik de terugdeinzende Servaas & mezelf amper geloofde, moest ik toch wel enig extra bewijs hebben dan een onnozel staartje! Met mijn veilige & stevige botientjes deed ik een paar passen terug, zoekend in het struikgewas. Toen ik besloot dat ze al verdwenen was, wandelde ik ‘voorzichtig’ (d.w.z. hard stampend, want door de trillingen weten de slangen waar je bent en vluchten ze) terug naar de veiligheid van Servaas, daar waren er toch al 4 enkels dat ze kon attackeren. Nog een laatste blik werpend in de bush, zag ik ze plots liggen! Een schreeuw ontglipte me, eventjes stond ik aan de grond genageld. De zwarte slang lag me doordringend aan te kijken ( pas later vernam ik dat ze eigenlijk blind zijn). In 3 sec. stond ik vannachter Servaas zijn rug te gluren, wel met onze Nikon D90 in de hand! Toen ze eenmaal op het padje verscheen, waren we toch een beetje gelijk den dikken & de dunnen ( of beter: de groten & het kleintje): allebei half struikelend over elkaar, toch nog een meterke verder van de giftanden.
P.S.: Om je een idée te geven hoe dicht ze wel was: door de stress & commotie heb ik de tijd of het idée niet gehad om in te zoomen!
Na enig onderzoek bij de lokale bevolking, vernamen we de beruchte / kwalijke reputatie van het slangetje, gekend onder de naam ‘ Tasman Tiger Snake’, de 2de gevaarlijkste reptiel ter wereld. Het zweet brak ons toch eventjes uit!
Trouwens weeral een ‘close encounter’ gehad tijdens een desolate bushwalk in ‘The Grampians’! We vermoeden dat het deze keer een “Brown Snake” betreft, opnieuw geen katje om zonder handschoen aan te pakken!
Blijkbaar valt ons Belgisch geurtje in de smaak van de beestjes (tja bij wie niet e ;0 ), want de gemiddelde Australier heeft er nog maar 1 gezien in z’n leven & wij zitter hier nog maar drie maand.
Omdat ik de terugdeinzende Servaas & mezelf amper geloofde, moest ik toch wel enig extra bewijs hebben dan een onnozel staartje! Met mijn veilige & stevige botientjes deed ik een paar passen terug, zoekend in het struikgewas. Toen ik besloot dat ze al verdwenen was, wandelde ik ‘voorzichtig’ (d.w.z. hard stampend, want door de trillingen weten de slangen waar je bent en vluchten ze) terug naar de veiligheid van Servaas, daar waren er toch al 4 enkels dat ze kon attackeren. Nog een laatste blik werpend in de bush, zag ik ze plots liggen! Een schreeuw ontglipte me, eventjes stond ik aan de grond genageld. De zwarte slang lag me doordringend aan te kijken ( pas later vernam ik dat ze eigenlijk blind zijn). In 3 sec. stond ik vannachter Servaas zijn rug te gluren, wel met onze Nikon D90 in de hand! Toen ze eenmaal op het padje verscheen, waren we toch een beetje gelijk den dikken & de dunnen ( of beter: de groten & het kleintje): allebei half struikelend over elkaar, toch nog een meterke verder van de giftanden.
P.S.: Om je een idée te geven hoe dicht ze wel was: door de stress & commotie heb ik de tijd of het idée niet gehad om in te zoomen!
Na enig onderzoek bij de lokale bevolking, vernamen we de beruchte / kwalijke reputatie van het slangetje, gekend onder de naam ‘ Tasman Tiger Snake’, de 2de gevaarlijkste reptiel ter wereld. Het zweet brak ons toch eventjes uit!
Trouwens weeral een ‘close encounter’ gehad tijdens een desolate bushwalk in ‘The Grampians’! We vermoeden dat het deze keer een “Brown Snake” betreft, opnieuw geen katje om zonder handschoen aan te pakken!
Blijkbaar valt ons Belgisch geurtje in de smaak van de beestjes (tja bij wie niet e ;0 ), want de gemiddelde Australier heeft er nog maar 1 gezien in z’n leven & wij zitter hier nog maar drie maand.
No comments:
Post a Comment