Ietske te hoog gegrepen ?!
Via een gelukzalige toevalstreffer & dankzij familiale, schoonbroederlijke, contacten bemachtigden we twee tickets voor de V8, de populairste autosport bij uitstek voor het Australisch volk, als zodanig te vergelijken met de Formule 1 in Europa: de kaarten begeerd & de vrije plaatsen een schaarste!
Juli 2010: Met Stephanies ouders uit beeld, moesten we terug eigenhandig (lees: uit eigenste zak) in onze accomodatie voorzien. En met de V8 in onze achterhoofd, zat een kampspot in 'the bush' er niet in. Onze moed opgerakeld, onze stoutste schoenen aangetrokken, pleegden we een telefoontje naar het ontmoette koppel, hopend dat ze ons nog enigszins herinnerden: echter onze namen waren ze op z'n minst vergeten, ze waren ons zelfs verwachtende. Toch enigszins bevreesd vertrokken we richting het verkregen adres...
Via een gelukzalige toevalstreffer & dankzij familiale, schoonbroederlijke, contacten bemachtigden we twee tickets voor de V8, de populairste autosport bij uitstek voor het Australisch volk, als zodanig te vergelijken met de Formule 1 in Europa: de kaarten begeerd & de vrije plaatsen een schaarste!
Onze tweedaagse tickets waren echter ware goudklompjes, ze gaven ons namelijk toegang tot de VIP tent boven de paddock, spijs & drank inbegrepen. Luxe alom dus. Onze opzet: in ware onbekendheid, opgaan in het interieur en genieten van dit speciaal evenement. Onze missie is echter hopeloos de mist ingegaan!!!
Gewassen, geschoren & in gepaste tenue begaven we ons naar het circuit. Onze golden horse stalden we wijselijk op in de publieke parking, ondanks de mogelijkheid tot de VIP parking. Niet opvallen was de bedoeling dus onze goudkleurige 4X4 tussen de ferrari's en porsches... . We spelden de organisatie een verhaaltje op de mouw, nl. dat de taxi ons had afgezet van ons viersterren hotel in Darwin. Een leugentje om bestwil, niet?!
Gewassen, geschoren & in gepaste tenue begaven we ons naar het circuit. Onze golden horse stalden we wijselijk op in de publieke parking, ondanks de mogelijkheid tot de VIP parking. Niet opvallen was de bedoeling dus onze goudkleurige 4X4 tussen de ferrari's en porsches... . We spelden de organisatie een verhaaltje op de mouw, nl. dat de taxi ons had afgezet van ons viersterren hotel in Darwin. Een leugentje om bestwil, niet?!
Verwelkomd als een waar Belgisch prinsenkoppel, werden we tot onze stelligste verbazing begeleid naar de prachtige gedekte eretafel - de enige met naamkaartjes trouwens- . Daarbijkomend deelde de hostess ons superenthousiast mee dat we de hoofdvogel hadden afgeschoten, we mochten tafelen naast de heer Martin Whitaker. Slik!, iemand belangrijks? Een vlugge kijk op de alleswetende wikipedia leerde ons dat de persoon in kwestie niemand minder dan de topchef van de V8 is, de ex-directeur van het formule 1 circuit in Bahrein. De stress sloeg in als een bom! Hoe zouden ons hier uitklappen?
Klokslag twaalf uur, het middagmaal werd geserveerd, de charmes konden worden bovengehaald. Hun verbaasde blikken omtrent onze aanwezigheid sprak echter boekdelen. Maar al vlug maakte de initiele stilte ruimte voor een spervuur aan vragen: wie, waarom, hoe - backpackers aan hun tafel ?!-,... Gezever & geleuter lieten we achterwege, de waarheid en niets anders dan de waarheid. De CEO's en miljoenairs ( o.a. de casino-eigenaar, een mediamagnaat,...) aanhoorde met opengesperde mond en luidkeels gelach al onze Australische avonturen. Het ijs was, op z'n minst uitgedrukt, gebroken. De anonimiteit voorbijgestreefd, centraal in de belangstelling, kregen we de rest van het weekend de naam " The Crazy Belgians" toebedeeld. We werden aan iedereen voorgesteld, schudden handjes met ex-formule 1 piloten, zelfs een conversatie met ene Australische minister kregen we op onze boterham.
Een weekend te gek voor woorden!!!!
Hartverwarmende familiale gezelligheid
Februari 2010: Levensgenieters zijnde, genoten we van een heerlijk ontbijtje, met een wonderbaarlijk uitzicht op de turquoise oceaan. Het leven op z'n zaligst. M'n gevoel om een ochtendplonske te nemen, werd echter getemperd bij het spotten van onze eerste zwarte haai, die ons werd aangewezen door een sympathiek ouder koppel. Ons versleten & afgeleefd uiterlijk -zou die ultrafijne matras de boeman kunnen zijn- bracht enige meelijkwekkende gevoelens bij het koppel boven & na een 10min durende conversatie over haaitjes & hun kalfjes, hadden we een uitnodiging op zak om bij hen te verblijven eens we de grootstad Darwin zouden bereiken. Zouden we het lef hebben om binnen een paar maanden in te gaan op dit verzoek?!
Februari 2010: Levensgenieters zijnde, genoten we van een heerlijk ontbijtje, met een wonderbaarlijk uitzicht op de turquoise oceaan. Het leven op z'n zaligst. M'n gevoel om een ochtendplonske te nemen, werd echter getemperd bij het spotten van onze eerste zwarte haai, die ons werd aangewezen door een sympathiek ouder koppel. Ons versleten & afgeleefd uiterlijk -zou die ultrafijne matras de boeman kunnen zijn- bracht enige meelijkwekkende gevoelens bij het koppel boven & na een 10min durende conversatie over haaitjes & hun kalfjes, hadden we een uitnodiging op zak om bij hen te verblijven eens we de grootstad Darwin zouden bereiken. Zouden we het lef hebben om binnen een paar maanden in te gaan op dit verzoek?!
Juli 2010: Met Stephanies ouders uit beeld, moesten we terug eigenhandig (lees: uit eigenste zak) in onze accomodatie voorzien. En met de V8 in onze achterhoofd, zat een kampspot in 'the bush' er niet in. Onze moed opgerakeld, onze stoutste schoenen aangetrokken, pleegden we een telefoontje naar het ontmoette koppel, hopend dat ze ons nog enigszins herinnerden: echter onze namen waren ze op z'n minst vergeten, ze waren ons zelfs verwachtende. Toch enigszins bevreesd vertrokken we richting het verkregen adres...
Vier dagen lang werden we gesoigneerd, gevoederd en behandeld als eigenste familie. We kregen een immens grote kamer met eigen badkamer & konden gebruik maken van hun paradijszwembad. We kregen een persoonlijke rondleiding van Darwin en mocht hen vergezellen naar een gezellig feestje bij hun dichtste vriend. Te zot voor woorden, een echte tof & sympathiek koppel!
No comments:
Post a Comment