De desolate station ‘Wonganoo’

Na onze hemelse / helse beproeving was ons steeds vurig verlangen oms ons karreke op de proef te stellen toch enigszins weggeebd, alle toch voor efkes. Tot mijn diepe spijt lagen de, in mijn dromen voorkomende, asfaltwegen 1000 km verderop. Dus enkele okselvijvers veroorzakende modderpoelen verder, bereikten we –weliswaar 5 dagen te laat- onze bestemming: een veestation (= ranch) gerund door het lieftallig koppel Kathy & Malcolm.

Enkele Weetjes:

• Ge dient 300 km gravelwegen te overbruggen om een pintje te gaan absorberen in de lokale pub


• Bij ernstige verwondingen of ongevallen wordt de hulp ingeroepen van de ‘ Royal Flying Doctors’ – dus blijkbaar niet enkel een flauwe soap uit de jaren negentig- , bij giftige beten ( van de menige gevaarlijke slangen & spinnen) wordt ge stande pede overgevlogen naar het dichtszijnde ziekenhuis ter inspuiting van het broodnodige tegengif = 1000 Km verderop in Perth


• Ze koesteren een grootse ( maar terechte) haat ten op zichte van de dingo’s (= wilde honden). In hun eentje slaagden laatstgenoemden erin hun 20000 tellend schaappopulatie te minimaliseren tot nihil! Malcolms geweer ligt dus nooit veraf.


• Belgische vanzelfsprekedheden worden in ‘The Outback’ volledig in twijfel getrokken. Een station handelt volledig op eigen kracht & moet totaal zelfvoorziend zijn. Al hun water (alsook het drinkwater) boren ze uit hun grond & warmen ze enigszins op m.b.v. een kachel. Via eigengemaakte generators –die het weleens durven begeven- draait hun eigendom op elektriciteit.


• Eenmaal per week komt de ‘Delivery Man’ m.b.v. z’n 4wd rond met hun boodschappen, het lijstje dienen ze door te faxen of door te bellen.


• ‘Wild’ vlees (zoals geit, kameel, kangeroe, emu) wordt niet gekocht in enige supermarkt of slager. Ge neemt simpelweg je geweer, uw scherp mes, een frigobox en ge begint uw jachtexpeditie. Hilarische Anekdote: Onze onwetende, extreme dierliefhebster Stephanie grapte luidkeels mee met het kluchtje i.v.m. het neerknallen van ons avondeten. Enkele uren later echter, bij het zien van enkele smakelijke kangeroes in de vuurlinie van Malcolms geweer, kwam ze tot het gruwelijk besef dat het lolletje in feite de harde werkelijkheid betrof. Tot stelligste verbazing van onze gastheer vloeiden de traantjes in ware tsunami-vorm bij het stoer Belgisch meiske. Het belette haar echter niet ten volste te genieten van de staart van het geschoten wild. ( Het heeft dan tenslotte niet voor niets gestorven)


• De koetjes zijn maar zeer tengere beestjes gezien het extreem dorre landschap, 5! jaar wachten ze inmiddels op een stevige regenbui


• Buren wonen een paar België’s verder (copyright)


• “Hun” eigendom ( Oppervlakte = Vlaanderen + Brussel) wordt met – enige ergernis- omgeploegd door de talrijke grootschalige mijnbedrijven & menig individuele gouddelvers. Lucky Luke karikaturen met metaaldetector & houweel in de hand zijn hier geen schaarste!

Veel werk was er 'jammergenoeg' niet voorhanden: kleine windmolenreparaties, de kachel een groen couschke geven, 'minepiping', testritjes met de moto's op hun landingsbaan,... Het gezelschap houden van het gastgezin was in feite onze hoofdactiviteit, geen onplezante job weliswaar, echter mijn bilspieren ondergingen hete vuren bij de ellenlange kilometers als co-piloot. De huiselijke sfeer te volmakend, werden de kaarten & dobbelstenen iedere avond bovengehaald met een streepke accordeonmuziek op de achtergrond.