Top 3: Ergerlijkste Beestjes

Op de derde plaats: Iedere dag maar dan ook iedere dag, rond 6 uur ‘s morgens, worden we gewekt door een hels gekrijs & geroep van een zwart vogelke met witte ogen – waarschijnlijk genaamd “magpies” maar niet zeker- en ,achter zijn eten zagend, jongelingske. Stephanie – DE dierenvriend van Belgie- is al meerdermale ingetoomd moeten worden om haar 40 niet te planten in het achterste van die etterkes. (foto volgt)

Op de tweede plaats: wederom ‘ne veugel’, de boefkes van de vogelwereld, die rotzakskes staan te loeren wanneer je aan het koken en eten zijt, en zonder dat ge het enigszins vermoedt, zijn ze aan de haal met uwen worst die op uw bord lag. En ge moet niet denken dat ge ze kunt wegjagen e, o nee, ze staan gewoon twee meter verder te grijnzen met u, wachtend op een nieuwe onoplettendheid van onzentwege.



Op de eerste plaats: welverdiend & alle anderen ver achter zich latend, de Australisch Vliegen en dus niet de muggen, hun stekeltjes lijken een welgekomen acupunctuurmassage in vergelijking met die strontvliegen. Van zodra ge maar 1 stap in de warme buitenlucht zet, wordt ge omringd door tientallen van die kleine, in uw oor brommende, pestkopkes. Tijdens het werken kunnen ze u tot ware waanzin drijven. En ge kunt ze totaal niet vergelijken met de belgische e: 1) ze denken waarschijnlijk dat we koeien of paarden zijn, want ze zitten voortdurend in uw ogen & mond te kotteren 2) nooit gaan ze op eten zitten, nooit, enkel mijn cathedraal is voor hen belangrijk 3) denk maar niet dat je ze kunt wegjagen met 1 tik, zeker niet, ge dient ze tenminste een paar kloppen te verkopen voor ze realiseren dat ze niet gewenst zijn.

Onze eerste Wwoof Ervaring

Onze eerste WWOOF-ervaring (voor de niet ingewijden: je verblijft bij een gezin en je werkt enkele uurtjes per dag om zo je kost en inwoon te 'betalen' aan de familie) zit er op. Het was echt een ongelooflijke en zalige ervaring, zeker voor herhaling vatbaar en mssn passeren we binnen 10 maand nog eens bij die familie.

Wel grappig hoe het tot stand is gekomen.. we waren op weg van het ene stadje naar het andere en na een paar uurtjes rijden kregen we een dorstige mond en stopten we in het plaatselijk cafeetje van een dorpke om er een lekker pintje te nuttigen. Daar raakten we aan de klap met de plaatselijke bevolking. Een zekere Johnny die getrouwd was met de kokin van de pub; een kloeke vent met boerenhanden en een grote, roste sikkebaard die een pauze kwam nemen van het schapenscheren en nog een man die aan het wachten was op de schoolbus die zijn kind kwam afzetten in het dorp.Johnny herkende het wwoofboekje en vertelde ons dat hij een mevrouw kende dat dat vroeger nog gedaan had en dat ze aan de overkant van de pub woonde. Na een halfuurtje kwam die mevrouw (Patsy) ook eentje drinken in de pub en Johnny stelde ons voor. Die was supervriendelijk en we mochten onmiddellijk mee in haar huis om rond te bellen naar wwoof hosts (want geen ontvangs op gsm) maar ze waren spijtiggenoeg allemaal volzet.. Patsy had medelijden met ons en belde een paar kennissen van haar die dat vroeger nog deden maar helaas telkens het antwoordapparaat. Dusja geen geluk. Ondertussen was het al bijna avond en zijn we op een supermooie camping blijven slapen. Op de weg naar de camping hadden we 2 x onze remmen versleten door keihard te stoppen om een glimp van een kangaroo op te vangen... en dan kwamen we toe op de camping en zaten een 30-tal kangeroos vlak naast de tenten en die beesten waren het zo gewoon om mensen te zien dat je ze bijna kon aanraken... (zelfs enkele kleintjes in hun buidel gezien, mega koddig!)De dag erna een prachtwandeling gedaan naar een kleine canyon waar er een verfrissend riviertje doorstroomde. We zaten daar moederziel alleen, alleja als je de waterdragons (een soort van hagedissen) niet meerekend. Dus daar op een paar rotsen met onze voetjes in het water onze namiddag gepasseerd.Toen we in de vooravond van plan waren om te vertrekken kwam de ranger plotseling naar ons gereden "are you the two wwoofers?" en wij compleet verbaasd "yes" en hij zei "Patsy called us she has a wwoofhost for you guys" dus wij naar de receptie v de camping en daar het adres en telnr gekregen en zo zaten we dus bij de eerste familie. Maar omdat we pas de volgende dag bij die familie terecht konden, moesten we dus nog een nacht tussen de kangaroos slapen. Toen we op ons gemak een biertje zaten te drinken, kwam er een corocodile dundee type op ons af en raakten we aan de klap met die vent. Hij was een 4WD tour aan het doen en gaf ons superveel tips hoe we alles moesten aanpakken, het ging zelfs zo ver dat hij na 10 min met zijn hoofd onder de motorkap ons alles aan het uitleggen was. En uiteraard vertelde hij ons enkele spannende verhalen over slangenbeten en het in the middle of nowhere (wat hier heel letterlijk kan genomen worden) vastzitten met de auto.De volgende ochtend vertrokken we terug naar het stadje en hebben we een cisken gedaan en gekeken hoe lang onze golden horse het ging uithouden met enkele likjes benzine. gelukkig zijn we tot net aan het tankstation geraakt of anders gingen we na al de 4WD tips toch als domme toeristen aan de kant staan zonder benzine....

Tegen de middag zijn we naar die familie getrokken in het dorpje (laten we zeggen 3 huizen en enkele boerderijtjes) Golspie. We wisten toen al via die van het tankstation dat het gezin bestond uit 4 kinderen (jaja het is echt het dorpsleven iedereen kent iedereen). We konden ons echt nooit voorbereid hebben op vier zo'n luidruchtige en superactieve schepsels :) maar gelukkig waren het geen trunten en waren ze nog grappig. Dus onze taken bestonden uit: tuinieren (het onkruid uit doen en mulchen (dat is met gedroogd rietsuiker de net ontkruide aarde bedekken om te voorkomen dat het onkruid kan groeien, rare methode als je het mij vraagt. soms doen ze het ook met net afgemaaid gras......)) op de kinderen letten, koken, afwassen (wel met een schone view). De vader runt een schapenboerderij met 4000 schapen en als bijactiviteit een 400-tal koeien. De eerste dag een rondleiding gekregen in de shed. Zo hebben we nu al een idee hoe het schapenscheren enzo gaat, wel nog niet zelf geprobeerd want ze moesten nog niet geschoren worden.

De zondagavond heb ik (Stephanie) eens coq-au-vin klaargemaakt omdat ze dat hier niet kenden. En mijn gerecht had blijkbaar nogal nefaste gevolgen :) de maandag waren we naar de dichtsbijzijnde (25min rijden..) pub geweest en enkele pintjes zitten drinken met de vent en zijn mates. De man, Chris, kwam thuis en had een soort van boefkick en heeft al de rest van de coq-au-vin opgegeten en dan in zijn bed gekropen. 3u later kwam zijn vrouw op ons deur kloppen dat chris naar t spoed moest, dat hij had overgegeven en daarna heeeel moeilijk kon ademen. Gelukkig is alles in orde gekomen, maar blijkbaar had Chris dus moeten overgeven en had hij zich heel goed verslikt in een stuk kip en daarna in een soort van paniekreactie geraakt omdat hij niet meer kon ademen en zo dus nog moeilijker kon ademen... Dus voor de duidelijkheid het lag NIET aan mijn kookkunsten :)

Servaas kent nu ook al wat meer van motors (jaja zijn slanke bureauhandjes komen al wat robuuster). Hij en Chris hebben een hele dag een tractormotor zitten repareren. en na een 8-tal uur kwam servaas de keuken in en zat hij onder de zwarte olie... sexy ze, hij leek net de vlaamse Ben afflick. Ja zoals je kunt opmaken uit dit teksje is de emancipatie van de vrouw hier nogal ver te zoeken.. Op een dag toen we gedaan hadden met werken kwam de moeder mij ophalen om naar de keuken te gaan en Servaas moest mee met Chris. ik dacht dat ie nog wat werk ging moeten doen, maar later bleek dat hij naar de plaatselijke jagers was geweest om een paar pintjes te gaan drinken....

Gisteren zijn we als afscheid mee geweest naar het kerstoptreden v de kindjes in hun schooltje... we waren beiden aan het denken ' niemand in ons belgenlandje kan zich ook maar lichtelijk inbeelden wat wij momenteel aan het doen zijn...'

Nu zijn we op weg naar Canberra, het schijnt niet zo supermooi te zijn, maar we zijn nu zo dichtbij en we moeten toch wel eens de hoofdstad zien e... We geraakten vandaag wel niet weg bij die familie. we hebben nog wat taarten zitten bakken en met de quad zitten rondcrossen.. maar dan er uiteindelijk toch een einde aan gemaakt.

The Blue Mountains

The Blue Mountains, voor de geinteresseerden: Dit national park dankt zijn naam aan de blauwe waas die de miljoenen ecaluptusbomen uistralen.

Na de helse maar veilige tocht zaten we eindelijk in de natuur… In feite was het pikdonker toen we er toekwamen en hadden we nog totaal geen idee hoe onze omgeving er ging uitzien, maar door het klein stadje en het gebrek aan autogeraas konden we toch al een beetje de rust voelen. Doordat het al zo laat was hadden we geen tijd om nog een camping te vinden en werd ons eerste overnachting in de Golden Horse ene tussen de geparkeerde auto`s langs de baan zonder enige gordijntjes, dus alle plaatselijke nieuwsgierigen of gasten die het weekend met de nodige goudgele drank hadden ingezet konden ons bezichtigen in lepeltjeshouding.

In het ochtendgloren waren we beiden al klaarwakker en volgden we het bordje naar echopoint, waar we onmiddellijk het park in een adembenemende vorm konden waarnemen. Maar vooraleer we de botienen op Australische grond konden inwijden, moesten we ons golden horse zadelen zodat we er op ons gemak in konden verblijven. Dus het werd een zoektocht naar ‘gordijntjes’, archiefbakken om ons kleren en eten in te deponeren (zodat we die propvolle rugzak niet telkens moesten ondersteboven halen), een glasfles…

De zondag dan eindelijk ons eerste stappen in het national park.. de wandeling heette ‘The Golden Stairs’ What`s in a name… (mijn kot was nog geen molshoopje in vergelijking).. En alles wat ge naar beneden doet moet ge natuurlijkerwijze ook naar boven. Dus al onmiddellijk onze kitten mogen spannen. Maar het was alleszins de moeite waard, we vertoefden net in een oerwoud met de nodige watervallen en tropische vogels (die zich maar niet lieten fotograferen ondanks mijn tevergeefse pogingen, ik voelde me net Michael Palin)

Ps.: Zoek de tropische vogel in een van de foto`s.

De maandag vertrokken we richting… (dat we er eigenlijk zelf geen idee van hadden). Tegen de vooravond dan eindelijk een klein gratis kamplaatsje gevonden (na het drie maal gepasseerd te zijn zonder het te hebben ogemerkt). Het plaatsje lag net naast een creek en heette toepasselijk Flat Rock (zoals te zien op de foto`s). De volgende ochtend op ons gemak een beetje onze reis zitten plannen en hoe het verder verliep lees je in de volgende post..

The Golden Horse

Mijn lieftallig stephanietje had nog een klein verrassingske voor mij. Zoals de meesten onder jullie weten bestond mijn voorbereiding vooral uit het bekijken van de Australische series, zoals Home & away, Mccleod's Daughters, Buren,... en hield zij haar vooral bezig met het lezen van de informatieve boeken en het uitstippelen van de route. Ik zag mij dus door het Australisch landschap cruisen, in een prachtige Seventies Van , genaamd de ' Lovemachine', met mijn surfplank op het dak, zo stelde ik mijn leventje daar voor. Maar niets is minder waar. Tijdens onze zoektocht naar mijn uitgebouwde van, vertelde ze opeens dat, gezien de uitgestippelde route, we onmogelijk een gewone auto kunnen kopen. We hadden op zijn minst een 4x4 nodig, want sommige plaatsen zijn onmogelijk te bereiken met mijn gedroomde mobiel. Ik viel dus een klein beetje uit de lucht ( gezien het ook niet echt berekend was in ons budget, mo soit). Dus dat was het begin van onze zoektocht. Na een tweetal dealers te hebben gezocht ( er zijn er ook maar twee blijkbaar) hoorden we via via van een derde car dealer. Dus gingen we deze bezoeken en deze nam ons mee naar een ondergrondse parking waar hij zijn auto's deponeerde ( op zich al heel raar - de reden hiervoor is dat hij zijn uitstalruimte verbouwd heeft in een vriezer zodat hij een tweede activiteit kon beginnen, nl. verkopen van ijsblokjes, wel een lucratieve bezigheid in Australie) maar daar vonden we onze 4x4, een goudkleurige toyota landcruiser van 1984 ( een prachig geboortejaar volgens mij) We waren direct verkocht. We hebben echter maar 7 dagen later vernomen dat ie van 1984 was, want volgens de garagisten was hij van 1987. Gezien het verzekeringsbloed van Stephanie, wilde ze absoluut dat deze pefect verzekerd was (niettegenstaande de verzekeringen die de dealer verkocht - zijn derde branche- wel goed genoeg was voor mij), maar dat bracht ons talrijke problemen ( de dealer had namelijk nog niet de papieren - een beetje louche?-) op en meerdere bankbezoeken. Maar na veel dits & dats - en veel stress en kopzorgen- is hij uiteindelijk perfect verzekerd & gegarandeerd.
In begin waren we wel een beetje bezorgd dat we een kat in een bakkie hadden gekocht, maar iedere australische farmer verzekert ons dat het een prachtige & betrouwbare auto is en ideaal voor de off road dus zijn we enigszins gerustgesteld dat hij het 10 maanden zal kunnen volhouden.

Mijn eerste rij-ervaring al LINKS RIJDEND in Australie was op VRIJDAGavond om 6 pm, SPITSUUR, met een dertienhandse? 4x4, met de pook op uw linkerkant, wetende dat er overal werken & eenrichtingsverkeer was------) ONGELOOFLIJK, dat kan tellen als eerste ervaring

Ik moet zeggen dat het nu al vlotjes gaat, enkel nog een paar mankementjes: 1) als ik instap, sta ik soms -regelmatig- aan de passagierszijde 2) ik rijd nog al heel dicht op de rechterkant 3) als ik wil afslaan & mijn pinkers wil gebruiken, worden mijn ruitenwissers heel af en toe actief

Pikant maar geestig detail: iedere dag dat we hem bezigen, moeten we zijn olie & water bekijken en s'ochtends dien je hem te starten met de choke ( voor de iets technischer onder jullie)

Sydney

De eerste week in Australie had zijn ups & downs. Ik moet wel toegeven dat Sydney een schitterende stad is, voor ieder wat wils, zeker het bezoeken waard! Der zijn prachtige natuurparken, vol exotische vogels waarvoor je in Belgenland zeker entreegeld zou moeten betalen - uit ervaring kan ik u wel meedelen dat ze uw dutje abrupt kunnen onderbreken met hun hels gekrijs- en om precies 19.00 komen de vleerhonden (~ vleermuizen) wakker. Dat is echt een ongelooflijk zicht, opeens vliegen er welgeteld 22 000 van die beestjes rond uw hoofd ( ik overdrijf echt niet, spijtig genoeg hadden we juist onze camera vergeten die dag). Naast die parken zijn er ook de prachtige -30 km lang- stranden. De bekendste is waarschijnlijk Bondi Beach maar hopeloos toeristisch. In een pub hebben we ons ook laten vertellen dat de serie Home & Away - zeker gekend onder u, met de prachtige Martha- daar wordt opgenomen. Bij ons terugkeer naar Sydney binnen 10 maanden zal ik dat zeker onderzoeken, dus de foto's zullen volgen. Naast de prachtige natuur, vind je ook vre geestige & originele pubs/bars. Zeker het vermelden waard voor de werkmensen onder ons, op vrijdagavond, tussen de immens grote gebouwen van ING, AXA, Hudson &... is er een pleintje met een bar, direct achter hun werkweek gaan al deze werkmensen naar da pleintje voor hun weekend in te zetten, echt een prachtig zicht, ge ziet ze als het ware de lift nemen richting de pub. Natuurlijk, ons kennend, hebben we ze vervoegd, al waren we lichtjes underdressed met onze short, savatjes & T-shirt tussen al die kostuumventjes maar het is wel een prachtig concept. Dus enerzijds hebben we ons enorm goed geamuseerd met bovenstaande activiteiten alsook het zien van de toerischtische bezienswaardigheden, zoals Sydney Opera House, ....
Anderszijds is onze tijd te Sydney ook een gesel geweest voor ons. We moesten namelijk veel te veel administratieve formaliteiten vervullen, zoals het openen van een bankrekening, belastingsnummer aanvragen, een auto zoeken, verzekeringen voor die auto zoeken, gsm nummer in orde brengen & blablabla. Zoveel van die strontopdrachtjes vervullen, waar ik in geen honderd jaar aan had gedacht. Gelukkig konden we ons optrekken aan die geestige dingen & het feit dat we binnen de week onze reis echt konden beginnen. De vrijdag hebben we aldus met grote verlossend zucht vertrokken naar de echte Outback.
Wat ik wel nog grappig vond: we sliepen in een hostel en we dachten dat deze volgepropt ging zitten met die echte alternatieve, dreadlocks in hun haar, backpackers MAAR niets is minder waar. De vrouwen waren echt allemaal geschminkte popkes op hoge hakken met diepe decolletee ( wat ik op zicht niet zo erg vond natuurlijk) maar ik had het toch iets anders voorgesteld!!!