Waarom het spotten van wildlife zo moeilijk is?

De fotografe van dienst vergeet meestal 1 van de belangrijkste attributen/benodigdheden bij het fotograferen, namelijk de CAMERA!!!!

Servaas remt veel te laat!!! Ik roep STOOOP, Servaas draait zijn hoofd, zonder te remmen- ‘Huu, voor wat?’ Dan valt eindelijk zijn frank en 10 min en een 100tal meter later is de golden horse eindelijk tot stilstand gebracht. Ondertussen is het beestje al urenlang verdwenen.

Mijn lief vrouwtje acht het niet noodzakelijk om elk uitzonderlijk, op de rand van uitsterving bedreigd, beestje te fotograferen, zekere niet degene die volgens haar deskundige mening enig gelijkenis toont met een konijntje / rat. Zelfs niet na immens aandringen van haar partner & iedere omstaander, uitgelaten door dit opmerkelijke gebeurtenis!!! (sorry, maar de omstaanders waren chinezen en die trekken zowat alles...)

Servaas rijdt er over!!! Bij de eerste slang die we gingen zien, heeft hij er gewoon over gereden, hij dacht dat het om een stuk rubber ging. Ter mijnen verdediging: het was op Nieuwjaarsdag, in de vroege morgen. Voor de gevoeligen onder jullie: het beestje was niet dood of gewond, ik zag het nog veilig en snel wegkronkelen. En een tweede moordpoging werd door mij verholpen! Een megagrote hagedis (zeker 3m groot!) Ik voelde me plots minder veilig in de auto. Gelukkig wist ik het beest(JE) nog te fotograferen toen het hoog in de bomen vluchtte.

De verfrissende Bushwalk

Onze eerste bushwalk van 2010 werd 1 van de mooiste wandelingen tot op heden. Het eerste deel bracht je over een berg naar de Apsley River. Normaalgezien moest je over dezelfde track terug naar het beginpunt. Maar de ontdekkingsreizigers in ons, nam het van ons over. Na wat beraad & het zien van de bijna uitgedroogde rivier, besloten we om via de rivierbedding ipv via het veelbelopen track terug te keren. Dit was denk ik, naast de beslissing om naar dit prachtig land, 1 van de betere ideeen in ons leven. Al rockhoppend gingen we van het ene verkoelend poeltje naar het andere. Als je moe werd, nam je gewoon een verfrissend plonske. 1 bepaald plaatske was gezegend met een prachig watervalleke, logischerwijze brachten we daar dan ook enkele genietende uurtjes door. Het laatste deel was wat lastiger doordat de rivier breder & dieper werd. Op sommige delen deden we bijna meer aan abseilen ( zonder koord) dan aan rockhopping. Maar deze zware inspanningen werden op het einde beloond met een zalig, diepblauw meertje, waar we dan ook dankbaar een verkwikkende duik namen.

Retro: de wombatsafari

De avond voor onze derde ervaring bij een familie verbleven we aan een prachtig strand en de daarbijhorende zonsondergang in een Tasmaans Nationaal Park vol uitzonderlijk Wildlife, zelfs onze avondmaal moesten we beschermen van de op loer liggende Wallaby’s ( een kleine soort kangeroe). Bij het zien van al dit natuurschoon, besloten we om supervroeg op wildlifesafari te gaan. Met slaperige oogjes hobbelden we traag de nationale parkwegen over, speurend naar enige beweging. Helaas niets te zien, we dachten al vloekend ’waarom die moeite ?!’. Tot we aan een open vlakte kwamen, het was er een heuse wombatheaven. Echt superkoddige beestjes, zoals je kan zien op de foto’s, spijtig genoeg konden we ze net niet aanraken.

Ouderjaarsavond & Nieuwjaarsdag

Enkele uren voor de aftelling hadden we nog steeds geen flauw benul waar & hoe we het nieuwe jaar zouden inzetten, echter alleen met ons gouden paardje, ergens in het niemandsland, leek ons net iets te eenzaam. Een festivalleke met vuurwerk, dicht in de buurt (Launceston), had onze aandacht getrokken. We genoten met volle teugen van de talrijke optredens- zoals de jonge hiphopbende, de springende Afrikanen, etc.- & de mening kraampjes vol spijs en drank. Ook de ideale avondmaal lag in het verschiet, nl. een bordje vol lekkere inheemse Tasmaanse kazen, gebracht met diverse fruitsoorten & brood en het daarbijhorend flesje wijn, op te peuzelen op een romantisch idyllisch plaatske aan de rivier bedding. Niet te overtreffen toch! Jammergenoeg waren onze knorrende maagskes –lees: Stephanies- ons de baas geweest & hadden we onze honger reeds gestild met een dikke, vette hamburger/friet in de plaatselijke refter.

Vol dans, feest & plezier, luisterend naar de award-winnende imitator van de overleden King of Pop, “Magic Jackson”, - moi enigszins loerend naar de betoverende achtergrondzangeressen/ sekspoezen- brachten we de laatste uren van 2009 door. Deze prachtige avond kende zijn ‘moment supreme’ toen het vuurwerk boven de Tasman river knalde.

De eerste morgen van 2010 kende een zeer moeizame, met licht bonkende hoofdjes, start. Ons uitgebreid ontbijt ( ei met spek, koffie & vers fruitsap), op een zoning terrasje, uitkijkend op de hemelse witte stranden, bracht ons terug op volle kracht.